Ra'
Forum Master
- Katılım
- 25 Şubat 2025
- Mesajlar
- 879
- Tepkime puanı
- 74
- Puan
- 28
Friedrich Franz Bauer / Alman Federal Arşivleri, Wikimedia Commons aracılığıylaBu fotoğraf, 16 Şubat 1934'te Dachau toplama kampı yakınlarındaki Heilanstalt Schönbrunn sanatoryumunda tutulan Down Sendromlu birkaç çocuğu gösteriyor. Bunun gibi çocuklar yakında Aktion T4 ötanazi programının kurbanı olacaklar.
Hem Holokost öncesinde hem de sırasında, Nazi yetkilileri, kontrolleri altındaki en savunmasız insanlardan bazılarını hedef alan kitlesel ancak daha az bilinen bir toplu katliam programı yürüttüler: engelliler.
Yaşamaya uygun olmadığı düşünülen engelli bebek ve çocukları ortadan kaldıran ve zamanla engelli yetişkinleri ve yaşlıları kapsayacak şekilde genişleyen bir ötenazi programı olarak başlayan program, 1941'de Alman toplumunun birçok bölgesinden gelen protestoların ortasında sona erdi.
Ancak bu programın geliştirdiği toplu katliam makineleri uzun süre boş durmayacaktır. Bu kurbanlar - toplamda 300.000 kadar - Nazilerin, kısa süre sonra kullanacakları yöntemleri iyileştirmelerine yardımcı oldu. Holokost .
Bu Nihai Çözüm için 'prova' resmi bir adı yoktu ve Almanya'da sadece merkezinin bulunduğu adresle biliniyordu: 4 Tiergartenstraße, Berlin, Aktion T4 ismine esin kaynağı oldu.
Aktion T4 Programının Kökleri
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal Arşivleri1935 tarihli bu Nazi öjeni posteri, sözde genetik istenmeyenlerin yaşamasına, çoğalmasına ve istenen özelliklere sahip olanlardan daha büyük bir gen havuzunu hesaba katmasına izin vermenin tehlikeleri olduğuna inandıkları şeyi gösteriyor.
Aktion T4'ün ideolojik temelleri, Nazi düşüncesinde partinin en başından itibaren belirgindi. Nazi liderleri uzun zamandır öjenik , Almanya’nın gen havuzunun devlet eylemi yoluyla iyileştirilmesi amacıyla bilimsel denetim çağrısında bulunuyor.
İçinde Kavgam Adolf Hitler'in kendisi, Nazi kavramını hecelemişti. 'Irksal hijyen'Almanya'nın 'modern tıbbi araçlar' kullanarak 'sadece sağlıklı çocuk doğuracağını görmesi gerektiğini' yazıyor. Naziler, bunun işgücüne, askerlik hizmetine vb. Uygun Almanlar üreteceğine ve diğerlerini ayıklayacağına inanıyordu.
Ve Naziler 1933'te iktidara gelir gelmez, fiziksel ve zihinsel engelliler için kısırlaştırmayı zorunlu kılan yasaları uygulamaya koydular. Bu programın kurbanı olmak çok da sürmedi. Kurbanların çoğu, belirsiz bir 'zayıflık' teşhisi nedeniyle kısırlaştırılmak üzere gönderilirken, diğer kısırlaştırmalardan bazıları körlük, sağırlık, epilepsi ve alkolizmdi.
Neticede Naziler yaklaşık 400.000 kişiyi zorla kısırlaştırdı. Ancak 1939'da savaş başladığında, Nazilerin engellilere yönelik planları daha da karanlık hale geldi.
Test Vakası
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, Hedwig Wachenheimer Epstein'ın izniyleDr. Karl Brandt
1939'un başlarında, Nazi Partisi Şansölyeliği ofisine bir Alman ve Nazi sadık Richard Kretschmar'dan tuhaf bir mektup geldi. Eksik uzuvlar, körlük ve kasılmalar dahil olmak üzere ciddi ve tedavi edilemez fiziksel ve zihinsel engellerle sadece birkaç ay önce doğmuş olan oğlu Gerhard'ı yasal olarak ötenazi yapma umuduyla doğrudan Hitler ile iletişime geçmeye çalışıyordu kayıtlar kaybolur ve ikinci el hesaplar değişir).
Kretschmar, Hitler'den bu 'canavarı' indirmelerine izin vermesini istedi. Hitler daha sonra vakayı incelemesi için kendi doktoru Dr. Karl Brandt'ı gönderdi. Brandt, incelemede teşhisin doğru olduğuna, kendisinin bir 'aptal' olduğuna ve iyileşme umudu olmadığına karar verdi. Böylece Gerhard, 25 Temmuz 1939'da ölümcül iğne ile öldürüldü. Ölüm sertifikası, ölüm nedenini 'kalp zayıflığı' olarak belirtiyordu.
Şimdi buzları kıran Hitler ve ekibi, hemen Almanya'da fiziksel ve zihinsel engellilerin öldürülmesini talep edecek bir plan başlattı. çok .
Action T4 Doğdu
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAdolf Hitler tarafından imzalanan ve 1 Eylül 1939 tarihli ötenazi programını onaylayan bir mektup.
İngiliz tarihçiler Laurence Rees ve Ian Kershaw, Aktion T4 programının hızlı yayılmasının Hitler hükümetinin tipik kaotik doğası olduğunu iddia ettiler. Tahminlerine göre, Hitler'in yalnızca, hırslı bir astının neredeyse anında sıfırdan tam ölçekli bir programı bir araya getirmesinden önce genel olarak bir şey hakkında konuşmak zorunda kaldı.
Aktion T4 programının ani genişlemesi bu fikri örneklendiriyor gibi görünüyor. Gerhard Kretschmar'ın öldürülmesinden sonraki üç hafta içinde, tamamen dışlanmış bir bürokrasi ortaya çıktı ve Almanya'nın her yerindeki doktorlara ve ebelere evrak dağıttı.
Hitler, Brandt ve Şansölye Nazi Şefi Philipp Bouhler tarafından yönetilen Kalıtsal ve Doğuştan Hastalıkların Bilimsel Kaydı için Reich Komitesi'nin kurulmasına izin vermişti. Bu adamlar daha sonra ölümcül bir sistem kurdular.
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal ArşivleriPhilipp Bouhler
Her doğum vesilesiyle, bir görevli, çocuğun sahip olabileceği fiziksel veya diğer gözlenen kusurları açıklayan bir bölüm içeren bir form doldurmalıdır. Üç doktor daha sonra formları gözden geçirirdi - hiçbiri hastayı gerçekten incelemeden - ve çocuğun öldürülmesi gerektiğini düşünürlerse bir çarpı işareti ile işaretlerdi.
Üçte ikisi, çocuğun tıbbi yardım almalarına yardımcı olma kisvesi altında evlerinden çıkarılmasını ve ardından onları öldürmesini garanti etmek için yeterliydi. Aktion T4 doğdu.
Üçüncü Reich'ın kendiliğinden bir gecede böyle büyük bir öldürme programı geliştirdiğini hayal etmek ne kadar uygun olsa da, aslında bu fikir ilk cinayetten bir süre önce ortalıkta dolanıyordu.
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal ArşivleriPhilipp Bouhler, Adolf Hitler'in 1 Ekim 1938'deki Münih Konferansı'ndan Berlin'e dönmesinin ardından Adolf Hitler ile el sıkışır.
Hitler ve diğer üst düzey Naziler özel olarak şikayet etmeye meyilliydi İngiltere ve Amerika (her ikisinin de kendi öjeni yasaları vardı) istenmeyenleri ötenazi yoluyla ayıklama çabalarında Almanya'nın çok ilerisindeydiler. 1930'ların ortalarında, Hitler'in astlarına söylediği bildirildi öldürmeyi kısırlaştırmaya tercih ettiğini ancak 'Böyle bir sorunun savaşta daha sorunsuz ve kolay bir şekilde halledilebileceğini' söyledi.
Ve şimdi, II.Dünya Savaşı sürerken, öldürme zamanı başlamıştı.
Aktion T4 Yöntemleri
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleKaufbeuren-Irsee ötenazi tesisinde öldürülen çocuklardan biri olan Richard Jenne. Mayıs 1945.
Gerhard Kretschmar'ın öldürülmesi daha büyük bir planın parçası olsun ya da olmasın, bunu dünyanın şimdiye kadar gördüğü hiçbir şeye benzemeyen büyük bir operasyon izledi.
1939 yazına gelindiğinde, Almanya'daki evlerden ve sağlık tesislerinden yüzlerce bebek ve küçük çocuk çıkarıldı ve altı bölgeden birine nakledildi: Bernburg, Brandenburg, Grafeneck, Hadamar, Hartheim ve Sonnenstein. Bunlar çalışan tımarhanelerdi, bu nedenle yeni hastaların gelip ilk başta güvenli koğuşlara yerleştirilmeleri olağandışı bir şey değildi.
Oraya vardıklarında, çocuklara tipik olarak ölümcül dozlarda lüminal veya morfin verilirdi. Ancak bazen, öldürme yöntemi o kadar nazik değildi.
Getty Images aracılığıyla ullstein bild / ullstein bildDr. Hermann Pfannmüller ötenazi suçlarından Münih'te yargılanıyor. 1949.
Bir doktor, Hermann Pfannmüller, çocukları yavaş yavaş ölümüne aç bırakma konusunda uzmanlık yaptı. Ona göre, kalbi durduran sert bir kimyasal enjeksiyondan daha doğal ve barışçıl bir yoldu.
1940'ta işgal altındaki Polonya'daki tesisi Alman basın mensupları tarafından ziyaret edildiğinde, aç bir çocuğu başının üzerine kaldırdı ve : 'Bu iki veya üç gün daha sürecek!'
O ziyaretten bir gözlemci daha sonra, 'Bu şişman, sırıtan adamın, etli elindeki diğer açlıktan ölmekte olan çocuklarla çevrili iskeletiyle, gözlerimin önünde hala net olduğunu' hatırladı.
Aynı ziyarette, Dr. Pfannmüller, yaklaşık bir yıldır hastanesini teftiş etmeye çalışan Kızıl Haç'ı kastettiği 'yabancı ajitatörlerden ve İsviçre'den bazı beylerden' kötü haber almaktan şikayet etti.
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleHadamar Enstitüsü'nden kurtulan ve Aktion T4 programının kurbanı olacak Frida Richard.
Programın ilk günlerinden sonra, Aktion T4'ün kapsamı daha büyük çocukları ve kendilerine bakamayan engelli yetişkinleri içerecek şekilde genişletildi. Yavaş yavaş, ağ daha da genişledi ve öldürme yöntemleri daha standart hale geldi.
Sonunda, kurbanlar 'özel muamele' için doğrudan bir ölüm merkezine gönderildi ve bu noktaya kadar genellikle duş kisvesi altında karbon monoksit odaları bulunuyordu. 'Banyo ve dezenfeksiyon' hilesini icat etme kredisi Bouhler'e gidiyor ve bunu kurbanları çok geç olana kadar sessiz tutmanın bir yolu olarak öneriyor.
Yüksek rütbeli Naziler, bu etkili öldürme yöntemini not aldı ve daha sonra onu daha geniş bir şekilde kullandı.
[IMG alt="WiLdRose"]https://www.turkiyeforumlari.net/data/avatars/m/4/4450.jpg?1669422311[/IMG]
TF Root
Katılım24 Haz 2019Mesajlar103,856Tepkime puanı55,284Puanları1,907CinsiyetinizBayanYaş28Memleket35 İzmirNerden:Bir seçim yapınız
Direnç
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAktion T4 sırasında kullanılan Hartheim tesisi.
Nazi Partisi, Almanya’daki dini cemaatle her zaman zor bir ilişki yaşamıştı. Sonsuza kadar anlaşmazlığa düştüklerini söylemek yanlış olur, ancak kilise, hızla diktatörlük haline gelen şeyin kalbinde ayrı ve büyük ölçüde bağımsız bir güç sistemini temsil ediyordu.
Önceleri, Nazilere karşı Katolik direnişi, yeni yetkilendirilen partinin Katolik eyaletlerindeki Alman çocuklarının eğitimini kiliseye devretmeyi kabul etmesine neden olurken, bireysel Protestan mezhepleri yavaş yavaş Hitler ile barıştı. Yaklaşık 1935'te, bu kültür savaşı uykudaydı.
Wikimedia CommonsEngelliler, Aktion T4 programının bir parçası olarak yeniden yerleştirilir. 1941.
Ya da, 1940'ta Aktion T4 programının haberi çıkana kadar öyleydi. Ölüm merkezlerinde olup bitenlerle ilgili ifşaatlar, kurbanların hepsinin neredeyse aynı deneyime sahip olması nedeniyle, sonunda ortaya çıkacaktı: çocukları veya Engelli yetişkin, devletle çalışan bir hayır kurumu tarafından götürülürdü, hasta yazabilseydi birkaç mektup alırdı ve sonra sevdiklerinin kızamığa yenik düştüğü ve vücudunun öldüğüne dair bir bildirim alırlardı. bir sağlık önlemi olarak yakıldı.
Hiçbir soruşturma yapılamadı ve ziyaret mümkün değildi. Bazı ailelerin eninde sonunda aynı hikayeyi diğerlerinden duyması ve iki ile ikisini bir araya getirmesi kaçınılmazdı, özellikle rutin altı tesisin hepsinde aynı olduğunda.
İnsanlar akıllanınca, kiliseler farkındalık yaratarak, konuşarak ve hatta konuyu ilk kez birçok Alman'ın dikkatini çeken broşürler dağıtarak Aktion T4 programına direnişi yönetti.
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAktion T4 programı personeli, izinli bir süre boyunca sosyal bir toplantının tadını çıkarır. 1940-1942 civarı.
Yabancı basın, Aktion T4 programında daha da sertti.
1941 kitabında, Berlin Günlüğü , Amerikalı Gazeteci William L. Shirer, Aktion T4'ü başlayan bir pasajda anlattı: 'Nazilerin beni bildiğimi bilselerdi beni öldürecekleri bir konu hakkında bir söz.' Kitap yayınlandığında ve bu sözler Almanya'dan çıktığında, diğer Amerikalı ve İngiliz gazeteciler ellerinden geleni yaptılar ama savaş zamanı gizliliği büyük ölçüde dış dünyayı karanlıkta tuttu.
Aktion T4 Programının Sonu
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleHadamar Enstitüsü'nde öldürülen Aktion T4 programının kurbanlarının toplu mezarları. 15 Nisan 1945.
Kalan direniş ceplerine bir göz atarak (ve şüphesiz aklında başka şeyler olduğu gerçeğinin bir sonucu olarak), Hitler nihayet Ağustos 1941'de 90.000 ila 300.000 arasında insan öldürüldükten sonra programı durdurmayı kabul etti. . Kurbanların neredeyse tamamı Alman veya Avusturyalıydı ve neredeyse yarısı çocuktu.
Ancak cinayetlerin 1941'de görünüşte durmasından sonra bile, sonunda yeniden başladılar ve yeni ortaya çıkan Holokost'un daha büyük programına dahil edildiler, bu da gerçek ücretin gerçekten bilinmesini daha da zorlaştırdı.
Bu sadece Aktion T4 programında kullanılan ideolojilerin, tekniklerin, makinelerin ve personelin Holokost'un toplama kamplarında paha biçilmez olacağı düşünüldüğünde uygundur. Amerika Birleşik Devletleri Holokost Anıtı ve Müzesi'nin sözleriyle :
Wikimedia CommonsKarl Brandt, 20 Ağustos 1947'de Nürnberg'deki duruşmasının sonunda ölüm cezasına çarptırıldığı sırada dinliyor.
Ve bir bütün olarak Holokost'ta olduğu gibi, Aktion T4 programından sorumlu olan Nazilerin yalnızca bir kısmı nihayetinde adaletle karşılaştı.
Savaştan hemen sonra, Philipp Bouhler yakalandıktan sonra intihar etti. Bu arada, 1946-1947 tarihli sözde Doktorlar davası, Uluslararası Askeri Mahkeme'nin programdaki rollerinden ötürü (diğer suçların yanı sıra) Dr. Brandt da dahil olmak üzere birkaç Nazi doktorunu idam cezasına çarptırdığını gördü.
Dr. Pfannmüller, 1951'de 440 cinayetteki rolü nedeniyle nihayet mahkum edildi ve beş yıl hapis cezasına çarptırıldı. Daha sonra, bunu dört yıla indirmek için başarıyla başvurdu. 1955'te serbest bırakıldı ve 1961'de Münih'teki evinde özgür bir adam olarak sessizce öldü.
Wikimedia Commons2015'teki Aktion T4 programı anıtı.
Bugün, Berlin'deki Aktion T4 programının eski merkezinin yakınında Nazi yetkililerinin dünyanın hiç görmediği gibi toplu katliamlar düzenledikleri bir anıt duruyor.
Hem Holokost öncesinde hem de sırasında, Nazi yetkilileri, kontrolleri altındaki en savunmasız insanlardan bazılarını hedef alan kitlesel ancak daha az bilinen bir toplu katliam programı yürüttüler: engelliler.
Yaşamaya uygun olmadığı düşünülen engelli bebek ve çocukları ortadan kaldıran ve zamanla engelli yetişkinleri ve yaşlıları kapsayacak şekilde genişleyen bir ötenazi programı olarak başlayan program, 1941'de Alman toplumunun birçok bölgesinden gelen protestoların ortasında sona erdi.
Ancak bu programın geliştirdiği toplu katliam makineleri uzun süre boş durmayacaktır. Bu kurbanlar - toplamda 300.000 kadar - Nazilerin, kısa süre sonra kullanacakları yöntemleri iyileştirmelerine yardımcı oldu. Holokost .
Bu Nihai Çözüm için 'prova' resmi bir adı yoktu ve Almanya'da sadece merkezinin bulunduğu adresle biliniyordu: 4 Tiergartenstraße, Berlin, Aktion T4 ismine esin kaynağı oldu.
Aktion T4 Programının Kökleri
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal Arşivleri1935 tarihli bu Nazi öjeni posteri, sözde genetik istenmeyenlerin yaşamasına, çoğalmasına ve istenen özelliklere sahip olanlardan daha büyük bir gen havuzunu hesaba katmasına izin vermenin tehlikeleri olduğuna inandıkları şeyi gösteriyor.
Aktion T4'ün ideolojik temelleri, Nazi düşüncesinde partinin en başından itibaren belirgindi. Nazi liderleri uzun zamandır öjenik , Almanya’nın gen havuzunun devlet eylemi yoluyla iyileştirilmesi amacıyla bilimsel denetim çağrısında bulunuyor.
İçinde Kavgam Adolf Hitler'in kendisi, Nazi kavramını hecelemişti. 'Irksal hijyen'Almanya'nın 'modern tıbbi araçlar' kullanarak 'sadece sağlıklı çocuk doğuracağını görmesi gerektiğini' yazıyor. Naziler, bunun işgücüne, askerlik hizmetine vb. Uygun Almanlar üreteceğine ve diğerlerini ayıklayacağına inanıyordu.
Ve Naziler 1933'te iktidara gelir gelmez, fiziksel ve zihinsel engelliler için kısırlaştırmayı zorunlu kılan yasaları uygulamaya koydular. Bu programın kurbanı olmak çok da sürmedi. Kurbanların çoğu, belirsiz bir 'zayıflık' teşhisi nedeniyle kısırlaştırılmak üzere gönderilirken, diğer kısırlaştırmalardan bazıları körlük, sağırlık, epilepsi ve alkolizmdi.
Neticede Naziler yaklaşık 400.000 kişiyi zorla kısırlaştırdı. Ancak 1939'da savaş başladığında, Nazilerin engellilere yönelik planları daha da karanlık hale geldi.
Test Vakası
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, Hedwig Wachenheimer Epstein'ın izniyleDr. Karl Brandt
1939'un başlarında, Nazi Partisi Şansölyeliği ofisine bir Alman ve Nazi sadık Richard Kretschmar'dan tuhaf bir mektup geldi. Eksik uzuvlar, körlük ve kasılmalar dahil olmak üzere ciddi ve tedavi edilemez fiziksel ve zihinsel engellerle sadece birkaç ay önce doğmuş olan oğlu Gerhard'ı yasal olarak ötenazi yapma umuduyla doğrudan Hitler ile iletişime geçmeye çalışıyordu kayıtlar kaybolur ve ikinci el hesaplar değişir).
Kretschmar, Hitler'den bu 'canavarı' indirmelerine izin vermesini istedi. Hitler daha sonra vakayı incelemesi için kendi doktoru Dr. Karl Brandt'ı gönderdi. Brandt, incelemede teşhisin doğru olduğuna, kendisinin bir 'aptal' olduğuna ve iyileşme umudu olmadığına karar verdi. Böylece Gerhard, 25 Temmuz 1939'da ölümcül iğne ile öldürüldü. Ölüm sertifikası, ölüm nedenini 'kalp zayıflığı' olarak belirtiyordu.
Şimdi buzları kıran Hitler ve ekibi, hemen Almanya'da fiziksel ve zihinsel engellilerin öldürülmesini talep edecek bir plan başlattı. çok .
Action T4 Doğdu
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAdolf Hitler tarafından imzalanan ve 1 Eylül 1939 tarihli ötenazi programını onaylayan bir mektup.
İngiliz tarihçiler Laurence Rees ve Ian Kershaw, Aktion T4 programının hızlı yayılmasının Hitler hükümetinin tipik kaotik doğası olduğunu iddia ettiler. Tahminlerine göre, Hitler'in yalnızca, hırslı bir astının neredeyse anında sıfırdan tam ölçekli bir programı bir araya getirmesinden önce genel olarak bir şey hakkında konuşmak zorunda kaldı.
Aktion T4 programının ani genişlemesi bu fikri örneklendiriyor gibi görünüyor. Gerhard Kretschmar'ın öldürülmesinden sonraki üç hafta içinde, tamamen dışlanmış bir bürokrasi ortaya çıktı ve Almanya'nın her yerindeki doktorlara ve ebelere evrak dağıttı.
Hitler, Brandt ve Şansölye Nazi Şefi Philipp Bouhler tarafından yönetilen Kalıtsal ve Doğuştan Hastalıkların Bilimsel Kaydı için Reich Komitesi'nin kurulmasına izin vermişti. Bu adamlar daha sonra ölümcül bir sistem kurdular.
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal ArşivleriPhilipp Bouhler
Her doğum vesilesiyle, bir görevli, çocuğun sahip olabileceği fiziksel veya diğer gözlenen kusurları açıklayan bir bölüm içeren bir form doldurmalıdır. Üç doktor daha sonra formları gözden geçirirdi - hiçbiri hastayı gerçekten incelemeden - ve çocuğun öldürülmesi gerektiğini düşünürlerse bir çarpı işareti ile işaretlerdi.
Üçte ikisi, çocuğun tıbbi yardım almalarına yardımcı olma kisvesi altında evlerinden çıkarılmasını ve ardından onları öldürmesini garanti etmek için yeterliydi. Aktion T4 doğdu.
Üçüncü Reich'ın kendiliğinden bir gecede böyle büyük bir öldürme programı geliştirdiğini hayal etmek ne kadar uygun olsa da, aslında bu fikir ilk cinayetten bir süre önce ortalıkta dolanıyordu.
Wikimedia Commons aracılığıyla Alman Federal ArşivleriPhilipp Bouhler, Adolf Hitler'in 1 Ekim 1938'deki Münih Konferansı'ndan Berlin'e dönmesinin ardından Adolf Hitler ile el sıkışır.
Hitler ve diğer üst düzey Naziler özel olarak şikayet etmeye meyilliydi İngiltere ve Amerika (her ikisinin de kendi öjeni yasaları vardı) istenmeyenleri ötenazi yoluyla ayıklama çabalarında Almanya'nın çok ilerisindeydiler. 1930'ların ortalarında, Hitler'in astlarına söylediği bildirildi öldürmeyi kısırlaştırmaya tercih ettiğini ancak 'Böyle bir sorunun savaşta daha sorunsuz ve kolay bir şekilde halledilebileceğini' söyledi.
Ve şimdi, II.Dünya Savaşı sürerken, öldürme zamanı başlamıştı.
Aktion T4 Yöntemleri
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleKaufbeuren-Irsee ötenazi tesisinde öldürülen çocuklardan biri olan Richard Jenne. Mayıs 1945.
Gerhard Kretschmar'ın öldürülmesi daha büyük bir planın parçası olsun ya da olmasın, bunu dünyanın şimdiye kadar gördüğü hiçbir şeye benzemeyen büyük bir operasyon izledi.
1939 yazına gelindiğinde, Almanya'daki evlerden ve sağlık tesislerinden yüzlerce bebek ve küçük çocuk çıkarıldı ve altı bölgeden birine nakledildi: Bernburg, Brandenburg, Grafeneck, Hadamar, Hartheim ve Sonnenstein. Bunlar çalışan tımarhanelerdi, bu nedenle yeni hastaların gelip ilk başta güvenli koğuşlara yerleştirilmeleri olağandışı bir şey değildi.
Oraya vardıklarında, çocuklara tipik olarak ölümcül dozlarda lüminal veya morfin verilirdi. Ancak bazen, öldürme yöntemi o kadar nazik değildi.
Getty Images aracılığıyla ullstein bild / ullstein bildDr. Hermann Pfannmüller ötenazi suçlarından Münih'te yargılanıyor. 1949.
Bir doktor, Hermann Pfannmüller, çocukları yavaş yavaş ölümüne aç bırakma konusunda uzmanlık yaptı. Ona göre, kalbi durduran sert bir kimyasal enjeksiyondan daha doğal ve barışçıl bir yoldu.
1940'ta işgal altındaki Polonya'daki tesisi Alman basın mensupları tarafından ziyaret edildiğinde, aç bir çocuğu başının üzerine kaldırdı ve : 'Bu iki veya üç gün daha sürecek!'
O ziyaretten bir gözlemci daha sonra, 'Bu şişman, sırıtan adamın, etli elindeki diğer açlıktan ölmekte olan çocuklarla çevrili iskeletiyle, gözlerimin önünde hala net olduğunu' hatırladı.
Aynı ziyarette, Dr. Pfannmüller, yaklaşık bir yıldır hastanesini teftiş etmeye çalışan Kızıl Haç'ı kastettiği 'yabancı ajitatörlerden ve İsviçre'den bazı beylerden' kötü haber almaktan şikayet etti.
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleHadamar Enstitüsü'nden kurtulan ve Aktion T4 programının kurbanı olacak Frida Richard.
Programın ilk günlerinden sonra, Aktion T4'ün kapsamı daha büyük çocukları ve kendilerine bakamayan engelli yetişkinleri içerecek şekilde genişletildi. Yavaş yavaş, ağ daha da genişledi ve öldürme yöntemleri daha standart hale geldi.
Sonunda, kurbanlar 'özel muamele' için doğrudan bir ölüm merkezine gönderildi ve bu noktaya kadar genellikle duş kisvesi altında karbon monoksit odaları bulunuyordu. 'Banyo ve dezenfeksiyon' hilesini icat etme kredisi Bouhler'e gidiyor ve bunu kurbanları çok geç olana kadar sessiz tutmanın bir yolu olarak öneriyor.
Yüksek rütbeli Naziler, bu etkili öldürme yöntemini not aldı ve daha sonra onu daha geniş bir şekilde kullandı.
[IMG alt="WiLdRose"]https://www.turkiyeforumlari.net/data/avatars/m/4/4450.jpg?1669422311[/IMG]
WiLdRose
gє¢єує αѕ̧ıк вιя кα∂ıиı gϋиєѕ̧ιи уαραмαzѕıи..
YöneticiTF Root
Katılım24 Haz 2019Mesajlar103,856Tepkime puanı55,284Puanları1,907CinsiyetinizBayanYaş28Memleket35 İzmirNerden:Bir seçim yapınız
Direnç
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAktion T4 sırasında kullanılan Hartheim tesisi.
Nazi Partisi, Almanya’daki dini cemaatle her zaman zor bir ilişki yaşamıştı. Sonsuza kadar anlaşmazlığa düştüklerini söylemek yanlış olur, ancak kilise, hızla diktatörlük haline gelen şeyin kalbinde ayrı ve büyük ölçüde bağımsız bir güç sistemini temsil ediyordu.
Önceleri, Nazilere karşı Katolik direnişi, yeni yetkilendirilen partinin Katolik eyaletlerindeki Alman çocuklarının eğitimini kiliseye devretmeyi kabul etmesine neden olurken, bireysel Protestan mezhepleri yavaş yavaş Hitler ile barıştı. Yaklaşık 1935'te, bu kültür savaşı uykudaydı.
Wikimedia CommonsEngelliler, Aktion T4 programının bir parçası olarak yeniden yerleştirilir. 1941.
Ya da, 1940'ta Aktion T4 programının haberi çıkana kadar öyleydi. Ölüm merkezlerinde olup bitenlerle ilgili ifşaatlar, kurbanların hepsinin neredeyse aynı deneyime sahip olması nedeniyle, sonunda ortaya çıkacaktı: çocukları veya Engelli yetişkin, devletle çalışan bir hayır kurumu tarafından götürülürdü, hasta yazabilseydi birkaç mektup alırdı ve sonra sevdiklerinin kızamığa yenik düştüğü ve vücudunun öldüğüne dair bir bildirim alırlardı. bir sağlık önlemi olarak yakıldı.
Hiçbir soruşturma yapılamadı ve ziyaret mümkün değildi. Bazı ailelerin eninde sonunda aynı hikayeyi diğerlerinden duyması ve iki ile ikisini bir araya getirmesi kaçınılmazdı, özellikle rutin altı tesisin hepsinde aynı olduğunda.
İnsanlar akıllanınca, kiliseler farkındalık yaratarak, konuşarak ve hatta konuyu ilk kez birçok Alman'ın dikkatini çeken broşürler dağıtarak Aktion T4 programına direnişi yönetti.
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleAktion T4 programı personeli, izinli bir süre boyunca sosyal bir toplantının tadını çıkarır. 1940-1942 civarı.
Yabancı basın, Aktion T4 programında daha da sertti.
1941 kitabında, Berlin Günlüğü , Amerikalı Gazeteci William L. Shirer, Aktion T4'ü başlayan bir pasajda anlattı: 'Nazilerin beni bildiğimi bilselerdi beni öldürecekleri bir konu hakkında bir söz.' Kitap yayınlandığında ve bu sözler Almanya'dan çıktığında, diğer Amerikalı ve İngiliz gazeteciler ellerinden geleni yaptılar ama savaş zamanı gizliliği büyük ölçüde dış dünyayı karanlıkta tuttu.
Aktion T4 Programının Sonu
Birleşik Devletler Holokost Anıt Müzesi, National Archives and Records Administration, College Park'ın izniyleHadamar Enstitüsü'nde öldürülen Aktion T4 programının kurbanlarının toplu mezarları. 15 Nisan 1945.
Kalan direniş ceplerine bir göz atarak (ve şüphesiz aklında başka şeyler olduğu gerçeğinin bir sonucu olarak), Hitler nihayet Ağustos 1941'de 90.000 ila 300.000 arasında insan öldürüldükten sonra programı durdurmayı kabul etti. . Kurbanların neredeyse tamamı Alman veya Avusturyalıydı ve neredeyse yarısı çocuktu.
Ancak cinayetlerin 1941'de görünüşte durmasından sonra bile, sonunda yeniden başladılar ve yeni ortaya çıkan Holokost'un daha büyük programına dahil edildiler, bu da gerçek ücretin gerçekten bilinmesini daha da zorlaştırdı.
Bu sadece Aktion T4 programında kullanılan ideolojilerin, tekniklerin, makinelerin ve personelin Holokost'un toplama kamplarında paha biçilmez olacağı düşünüldüğünde uygundur. Amerika Birleşik Devletleri Holokost Anıtı ve Müzesi'nin sözleriyle :
Wikimedia CommonsKarl Brandt, 20 Ağustos 1947'de Nürnberg'deki duruşmasının sonunda ölüm cezasına çarptırıldığı sırada dinliyor.
Ve bir bütün olarak Holokost'ta olduğu gibi, Aktion T4 programından sorumlu olan Nazilerin yalnızca bir kısmı nihayetinde adaletle karşılaştı.
Savaştan hemen sonra, Philipp Bouhler yakalandıktan sonra intihar etti. Bu arada, 1946-1947 tarihli sözde Doktorlar davası, Uluslararası Askeri Mahkeme'nin programdaki rollerinden ötürü (diğer suçların yanı sıra) Dr. Brandt da dahil olmak üzere birkaç Nazi doktorunu idam cezasına çarptırdığını gördü.
Dr. Pfannmüller, 1951'de 440 cinayetteki rolü nedeniyle nihayet mahkum edildi ve beş yıl hapis cezasına çarptırıldı. Daha sonra, bunu dört yıla indirmek için başarıyla başvurdu. 1955'te serbest bırakıldı ve 1961'de Münih'teki evinde özgür bir adam olarak sessizce öldü.
Wikimedia Commons2015'teki Aktion T4 programı anıtı.
Bugün, Berlin'deki Aktion T4 programının eski merkezinin yakınında Nazi yetkililerinin dünyanın hiç görmediği gibi toplu katliamlar düzenledikleri bir anıt duruyor.