Ra'
Yönetici
- Katılım
- 25 Şubat 2025
- Mesajlar
- 1.689
- Tepkime puanı
- 96
- Puan
- 48
Şu an bu yazıyı sizlerle paylaşırken bile sosyal medyayı kullanıyorum. Sosyal medya denilen iletişim aracı günümüzün kaçınılmaz bir gerçeği. Faydaları, zararları derken bu yazı epey uzar ama bu benim işim değil, uzatmayacağım. Ben, işin bağımlılık kısmını ele almak istiyorum.
Neden elimiz devamlı telefonda ya da tablette?
O meşhur uygulamalara günde kaç kez giriyoruz hiç saydık mı acaba?
“Paylaştığım fotoğraflar kaç beğeni aldı?”, “Mehmet de gördü mü acaba?”, “Ayşe bugün nereye gitmiş?”, “Caner bugün hiç paylaşım yapmadı, hasta mı acaba?” şeklindeki bu sorulara yenilerini eklemek çok kolay.
Hepimiz bu sorulardan birkaçını alımızdan geçirmişizdir bugün. İyi ama neden? Bundan 20 yıl önce ihtiyaç hissetmediğimiz şeyler, bugün vazgeçilmezimiz oldular.
Çünkü bu durum bir noktada insanın psikolojisine dayanıyor. Kendimize dair bir şeyler arıyor, buluyor ve onu kullanıyoruz.
Hepimiz farklı amaçlarla kullanıyoruz bu ortamları ama ben “bu sosyal medya bende bağımlılık yaptı” diyen kesime değinmek istiyorum daha çok.
Bir şey neden bağımlılık yapar ki insanda? Muhtemelen o şey bir ihtiyacımızı karşılıyor olmalı. İşin magazinel kısmını bir kenara koyarsak, sosyal medya bizi besliyor; ama sağlıksız olarak. Bu yüzden bağımlılığa dönüşüyor zaten.
Hiç düşündük mü “acaba fotoğrafımı kaç kişi beğenmiş“ diye 20. kez telefonu elimize aldığımızda beğenilme, değer görme ve sevilme gibi bazı temel inançlarımızın yarım kalmış olabileceğini?
Ya da “acaba erkek arkadaşım nerede, niye bir şey paylaşmadı, şu kızın fotoğrafını da beğenmiş” diye huzursuzlanıp devamlı ondan bir ipucu bulmaya çalışırken güvensizlik, şüpheci ve paranoid özelliklerin bizdeki varlığı hiç aklımıza geldi mi? Yoksa “merak ediyorum“ deyip geçiştirdik mi?
Veya “en yakın arkadaşım benden habersiz o çantayı almış, kahvesiyle de paylaşmış” diye düşünüp sinirlendiğimizde yetersizlik hissine kapılmış olma ihtimalimizi hiç düşündük mü?
Büyük bir çoğunluğumuz bunları fark etmeden, o telefonu elimize alıyoruz ve saatlerimizi onun başında harcıyoruz. Bir davranışın alışkanlığa dönüşmesi oldukça kolay. Birkaç kez onu tekrarlamak yeterli olacaktır. Ama bu alışkanlık bağımlılığa dönüşmüşse, orada patolojiyi düşünmek gerekir.
Tıpkı yoksunluk çekmek gibi, sosyal medyadan uzak kalmak bizi kaygılandırıyor, öfkelendiriyor ve mutsuz ediyorsa dikkat! Sosyal medya bağımlısı olmuş olabilirsiniz. Sosyal medya içimizdeki hangi boşluğu dolduruyor diye düşünmek gerekebilir.
Neden elimiz devamlı telefonda ya da tablette?
O meşhur uygulamalara günde kaç kez giriyoruz hiç saydık mı acaba?
“Paylaştığım fotoğraflar kaç beğeni aldı?”, “Mehmet de gördü mü acaba?”, “Ayşe bugün nereye gitmiş?”, “Caner bugün hiç paylaşım yapmadı, hasta mı acaba?” şeklindeki bu sorulara yenilerini eklemek çok kolay.
Hepimiz bu sorulardan birkaçını alımızdan geçirmişizdir bugün. İyi ama neden? Bundan 20 yıl önce ihtiyaç hissetmediğimiz şeyler, bugün vazgeçilmezimiz oldular.
Çünkü bu durum bir noktada insanın psikolojisine dayanıyor. Kendimize dair bir şeyler arıyor, buluyor ve onu kullanıyoruz.
Hepimiz farklı amaçlarla kullanıyoruz bu ortamları ama ben “bu sosyal medya bende bağımlılık yaptı” diyen kesime değinmek istiyorum daha çok.
Bir şey neden bağımlılık yapar ki insanda? Muhtemelen o şey bir ihtiyacımızı karşılıyor olmalı. İşin magazinel kısmını bir kenara koyarsak, sosyal medya bizi besliyor; ama sağlıksız olarak. Bu yüzden bağımlılığa dönüşüyor zaten.
Hiç düşündük mü “acaba fotoğrafımı kaç kişi beğenmiş“ diye 20. kez telefonu elimize aldığımızda beğenilme, değer görme ve sevilme gibi bazı temel inançlarımızın yarım kalmış olabileceğini?
Ya da “acaba erkek arkadaşım nerede, niye bir şey paylaşmadı, şu kızın fotoğrafını da beğenmiş” diye huzursuzlanıp devamlı ondan bir ipucu bulmaya çalışırken güvensizlik, şüpheci ve paranoid özelliklerin bizdeki varlığı hiç aklımıza geldi mi? Yoksa “merak ediyorum“ deyip geçiştirdik mi?
Veya “en yakın arkadaşım benden habersiz o çantayı almış, kahvesiyle de paylaşmış” diye düşünüp sinirlendiğimizde yetersizlik hissine kapılmış olma ihtimalimizi hiç düşündük mü?
Büyük bir çoğunluğumuz bunları fark etmeden, o telefonu elimize alıyoruz ve saatlerimizi onun başında harcıyoruz. Bir davranışın alışkanlığa dönüşmesi oldukça kolay. Birkaç kez onu tekrarlamak yeterli olacaktır. Ama bu alışkanlık bağımlılığa dönüşmüşse, orada patolojiyi düşünmek gerekir.
Tıpkı yoksunluk çekmek gibi, sosyal medyadan uzak kalmak bizi kaygılandırıyor, öfkelendiriyor ve mutsuz ediyorsa dikkat! Sosyal medya bağımlısı olmuş olabilirsiniz. Sosyal medya içimizdeki hangi boşluğu dolduruyor diye düşünmek gerekebilir.
